Գովազդ

Գովազդմարքեթինգային հաղորդակցության ուղղվածություն, որի շրջանակներում իրականացվում է ինֆորմացիայի տարածում գովազդվող օբյեկտի նկատմամբ ուշադրություն գրավելու, հետաքրքրություն ստեղծելու կամ պահպանելու նպատակով ։

գովազդն իրականացնում է վեց հիմնական գործառույթ.

  1. ապրանքների և բրենդների վերաբերյալ հանրության իրազեկվածության բարձրացում,
  2. ապրանքի իմիջի ձևավորում,
  3. մարդկանց համոզում ձեռք բերելու ապրանքը,
  4. արտադրանքի նկատմամբ պահանջարկի խթանում,
  5. ապրանքը ձեռք բերելու անհրաժեշտության գիտակցման ձևավորում,
  6. գնումների նախկին փորձի ամրապնդում:

Տեսակներ

Ըստ նպատակի

  • Առևտրային (տնտեսական) գովազդի նպատակը հանդիսանում է (հավանական) գնորդը, ում առաջարկելով ապրանքը` կարելի է ստանալ շահույթ:
  • Սոցիալական գովազդ, որը դուրս է տնտեսական խնդիրների դաշտից և ուղղված է դեպի բարեգործական կամ հասարակայնորեն օգտակար այլ նպատակների իրականացմանը, այդ թվում` բնակչության շրջանում առողջ ապրելակերպի կարևորմանը, բնակչության անպաշտպան շերտերի պաշտպանությանը, շրջակա միջավայրի աղտոտման դեմ պայքարին: Այլ կերպ ասած` սոցիալական գովազդը նպատակ ունի օգնել մարդկանց, մասնավորապես` երեխաներին:
  • Քաղաքական (նաև նախընտրական) գովազդը հանդես է գալիս որպես ընտրողների ձայնը շահելու միջոց:

Կան նաև գովազդի յուրահատուկ տեսակներ.

  • Կոնտրգովազդ (Контрреклама), որը հերքում է անբարեխիղճ գովազդը:
  • Հակագովազդ (Антиреклама), որը կոչված է ոչ թե բարձրացնել, այլ նվազեցնել ինչ-որ ապրանքի նկատմամբ մարդկանց հետաքրքրությունը կամ որակազրկել որոշ ապրանքներ, ապրանքանիշներ:
  • «Specs spots», սրանք գովազդային տեսահոլովակներ են, որոնք նկարահանում են առանձին անհատներ, սակայն հանդիսատեսի կողմից ընկալվում են որպես պաշտոնական գովազդ:

Ըստ տեղադրման վայրի և եղանակի

Մարքեթինգային հաղորդակցության մեջ առանձնացնում են ATL և BTL բաղադրիչներ: ATL գովազդի մեջ մտնում են գովազդի ավանդական տեսակները` ԶԼՄ-ներով գովազդը, արտաքին և ներքին, պոլիգրաֆիական գովազդը: Գովազդի մնացած տարբերակները մտնում են BTL հաղորդակցման մեջ:

Գովազդ ԶԼՄ-ներով

Գովազդի առավել տարածված և ավանդական տեսակը համարվում է ԶԼՄ-ներով տարածվող գովազդը.

Արտաքին (outdoor-գովազդ)

Այն տեղակայվում է բաց տարածությունում գտնվող հատուկ ժամանակավոր և/կամ մշտական կառույցների վրա, ինչպես նաև շինությունների արտաքին մակերեսներին, փողոցային սարքավորումների, մայթերի վրա, ավտոլցակայաններում:

Արտաքին գովազդը կարող է տեղադրվել ինչպես փողոցում, այնպես էլ տրանսպորտի տարբեր տեսակների վրա:

Ներքին (Indoor-գովազդ)

Ներքին գովազդը տեղադրվում է հաստատությունների ներսում, մասնավորապես առևտրի կենտրոններում, օդանավակայաններումկայարաններումկինոթատրոններում, բիզնես կենտրոններում, մուտքերում, վերելակներում, սպորտի և ժամանցի վայրերում, կրթական և բժշկական հաստատություններում և այլ վայրերում:

Ռոս-թուրքական պատերազմ 1918-1920

«1918 թ. Մարտի 3-ին Խորհրդային Ռուսաստանի կառավարութիւնն ընդունեց Քառեակ միութեան բոլոր պահանջները: Համաձայն պայամանագրի չորրորդ յօդուածի եւ ռուս-թուրքական լրացուցիչ պայմանագրի՝ Թուրքիային էին յանձնւում ամբողջ Արեւմտեան Հայաստանը եւ Կարսի մարզը»(3):
Թուրքերին յանձնուեցին նաեւ Արտահանի եւ Պաթումի շրջանները, այլ կերպ ասած՝ «պոլշեւիները ոչ միայն ամբողջ Թուրքահայաստանը յանձնում էին թուրքերին, այլեւ վերադիր Ռուսահայաստանի երեք կարեւոր շրջանները:

Բրեստ-Լիտովսկի դաշնագիրը աւելի եւս արձակեց թուրքերի ձեռքերը: Նրանք չմնացին ռուս-թուրքական սահմանագծի վրայ եւ շարժուեցին դէպի Կովկասի ներսը՝ իրենց հետ բերելով աւեր ու կոտորած»(4):

Թուրքական զօրքերի Այսրկովկաս արշաւանքի ֆոնին Չիչերինն ու Կարախանը Անդրկովկասի կոմիսարիատին գրում են.
«Հայերի հետագայ ճակատագրի պատասխանատուութիւնը ընկնում է Գերմանիայի վրայ, որովհետեւ նրա պահանջով էր, որ ռուս զօրքերը դուրս հանուեցին հայկական շրջաններից, եւ այժմ նրանից է կախուած թուրքական զօրքերի զսպումը սովորական բռնութիւններից»(5):

Արձանագրե՛նք՝ սա մինչեւ Հայաստանի Հանրապետութեան հիմնադրումն է, եւ, այսպէս կոչուած, «վերլուծաբանները» չեն կարող պնդել, որ սրա պատճառը դեռեւս գոյութիւն չունեցող Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութեան «հակառուս» դիրքորոշումն էր: Ընդհակառակը՝ անկախութեան հռչակումից յետոյ Հայաստանը Այսրկովկասում միակն էր, որը հակառուսական դիրքորոշում չորդեգրեց.

«Անդրկովկասի հանրապետութիւնների անկախութեան հռչակումից յետոյ Հայաստանի Հանրապետութիւնը զերծ մնաց հակառուսական տրամադրութիւններից: Աւելին՝ հայութիւնը միակն էր Անդրկովկասում, որ մինչեւ վերջ դիմագրաւեց հակառուսական դաշինք ստեղծելու առաջարկներին… եւ կողմնորոշուելով դէպի Եւրոպա՝ Հայաստանի Հանրապետութիւնը դրանով հանդերձ շարունակում էր կապեր պահպանել Ռուսաստանի տարածքում ստեղծուած զանազան կառավարութիւնների եւ գրեթէ բոլոր քաղաքական ուժերի հետ»(6):

Նորաստեղծ Հայաստանի Հանրապետութիւնը հարեւանների եւ Անտանտի հետ դիւանագիտական յարաբերութիւններ հաստատելուց զատ՝ փորձում էր կապեր հաստատել այդ շրջանում Ռուսաստանում գոյութիւն ունեցող բազմաթիւ իշխանութիւնների հետ:

«Հայաստանն ի սկզբանէ իր ներկայացուցիչներն ունէր նաեւ Ռուսաստանի նախկին կայսրութեան տարածքում գործող կառավարութիւնների մօտ (Դենիկինի՝ Հարաւային Ռուսաստանի, Կոլչակի՝ Սիպիրի, Կուբանի եւ Դոնի կառավարութիւններ, Ուքրանիա եւ այլն): 1918 թ. դիւանագիտական շփումներ հաստատելու առաջին փորձերն արուեցին նաեւ Խորհրդային Ռուսաստանի հետ, բայց այս ուղղութեամբ լուրջ քայլերն արուեցին միայն 1920 թ»(7):

1918-1919 թթ. Ռուսաստանում դեռեւս անորոշ էր քաղաքացիական կռիւների ելքը, այդ կռիւներում առաւելութիւնը կարծես թէ Անտոն Դենիկինի կողմն էր, որի հետ էլ Հայաստանը լաւ յարաբերութիւններ էր հաստատել:

«1920 թ. սկզբներին, սակայն, ակնյայտ դարձաւ Խորհրդային Ռուսաստանի առաւելութիւնը: Կարմիր բանակը յայտնուեց Անդրկովկասի մատոյցներում՝ ազդարարելով Ռուսաստանի վերադարձը տարածաշրջան»(8):

Հայաստանի կառավարութիւնը քայլեր ձեռնարկեց Խորհրդային Ռուսաստանի հետ լաւ յարաբերութիւններ հաստատելու ուղղութեամբ, այդ նպատակով «դեռեւս Ապրիլի վերջին Երեւանում Լեւոն Շանթի գլխաւորութեամբ կազմուեց պատուիրակութիւն, որը Մայիսի 20-ին ժամանեց Մոսկուա»(9)։

Բանակցութիւնները սկզբում յաջող էին Հայաստանի համար, «ռուսական կողմը պատրաստակամութիւն էր յայտնում ճանաչել Հայաստանի անկախութիւնը եւ չմիջամտել նրա ներքին գործերին, ընդունում էր նաեւ հայկական պահանջների արդարացի լինելը Զանգեզուրի եւ Ղարաբաղի հարցում: Ցանկութիւն էր յայտնւում իրաւարարի դեր խաղալ հայ-թուրքական վէճում եւ հանդէս գալ Հայաստանի ու Մուսթաֆա Քեմալի միջեւ միջնորդի դերում»(10):

Իրավիճակը եւ Խորհրդային Ռուսաստանի վերաբերմունքը դէպի Հայաստանը կարճ ժամանակ անց կտրուկ փոխուեցին, մի կողմից՝ խորհրդայնացուած Ատրպէյճանի կառավարութեան, միւս կողմից՝ հայ պոլշեւիկների ջանքերով.

«Մոսկուայի բանակցութիւնները տեղի ունեցան հայ պոլշեւիկների մայիսեան ապստամբութեան ճնշումից յետոյ՝ Անդրկովկասում կոմունիստների շրջանում սկսուած հակահայաստանեան հիստերիայի պայմաններում: Վրէժխնդրութեան մոլուցքով տարուած հայ պոլշեւիկները Հայաստանին տրուած գնահատականներում յետ չէին մնում ատրպէյճանցիներից»(11):

Հայաստանում կատարուած դէպքերը պոլշեւիկները ծայրաստիճան չափազանցուած էին ներկայացնում եւ ատրպէյճանցի կոմունիստների հետ միաւորուած պահանջում էին «դաշինք չկնքել Հայաստանում «բանուորների ու գիւղացիների կոմունիստական յեղափոխութիւնը» խեղդող եւ «կոմունիստներին անխնայ կոտորող» կառավարութեան հետ»(12)։ Հայ պոլշեւիկների նման հակապետական հիստերիան ու զրպարտութիւնը հասցրին նրան, որ «Չիչերինը Յունիսի 4-ին «մեծ վրդովմունքով» հեռագիր-բողոք է ուղարկում Երեւան Հայաստանում իբր թէ կատարուող գնդակահարութիւնների դէմ:

Եւ, ի միջ ի այլոց, ասում է, թէ «գնդակահարուած է ընկ. Միկոյեանը»(13). այս «գնդակահարուած» Միկոյեանը, ի դէպ, Անաստաս Միկոյեանն էր, որը մահացաւ միայն 1978 թ.: Այս ամէնը, ի հարկէ, չէր կարող իր բացասական հետեւանքը չունենալ հայ-ռուսական յարաբերութիւնների վրայ:
Բացի այդ՝ «Լենինի համար Հայկական հարցը միայն մէկ արժէք ունէր՝ պայքարի զէնք՝ հակառակորդների դէմ: Եւ նա մէկից աւելի անգամներ իր ճառերում ու յօդուածների մէջ օգտագործեց այդ զէնքը»(14):

Այս ամէնի հետ մէկտեղ Հայաստանի Հանրապետութեան հետագայ ճակատագիրը որոշեց պոլշեւիկ-քեմալական դաշինքը, որը ձեւաւորուեց Անտանտի դէմ պայքարում՝ շահերի համադրմամբ:

Այս առումով հետաքրքիր են դեռեւս 1920 թ. Ապրիլի 26-ին Լենինին ուղղուած նամակում Մուսթաֆա Քեմալի առաջ քաշած թեզերը: Այդ նամակում «Մուսթաֆա Քեմալը շօշափել էր «իմպերիալիստական» Հայաստանի դէմ ռազմական գործողութիւններ սկսելու հարցը»(15):

1920 թ. Յուլիսին Պեքիր Սամի գլխաւորած պատուիրակութիւնը ժամանեց Մոսկուա, որտեղ Օգոստոսի 24-ին համաձայնեցուեց ռուս-թուրքական «սրտագին եւ անկեղծ բարեկամութեան» պայմանագրի նախագիծը, որով «Ռուսաստանը ճանաչում էր 1920 թ. Յունուարին ընդունուած «Ազգային ուխտը», որով Թուրքիա ասելով՝ հասկանում էին թուրքաբնակ բոլոր տարածքները: Այդ փաստաթղթով, ըստ էութեան, կանխորոշւում էր Արեւմտեան Հայաստանի եւ Կարսի մարզի ճակատագիրը»(16):

Այսպիսով՝ Խորհրդային Ատրպէյճանի կառավարութեան բողոքները, պոլշեւիկ-քեմալական դաշինքը եւ նրանց հետ գործակցող հայ պոլշեւիկների հակապետական գործունէութիւնը դարձան հայ-ռուսական բանակցութիւնների ձախողման եւ Հայաստան-Խորհրդային Ռուսաստան դաշինքի տապալման գլխաւոր գործօնները, ինչը Հայաստանի համար անկախութեան ու տարածքային կորուստներ եւ բազմաթիւ մարդկային կեանքեր արժեցաւ:

Ինչեւէ, հայ եւ ռուս պոլշեւիկներին իրենց հակահայկական գործունէութեամբ թողնենք իրենց տեղում եւ գանք մեր օրեր, մասնաւորապէս՝ «յետյեղափոխական» Հայաստան: Այսպիսով՝ ակնյայտ է, որ Հայաստանը զոհաբերուեց արտաքին ուժերի շահերին, եւ հայկական կորուստները պայմանաւորուած չէին Հայաստանի իշխանութիւնների, այսպէս կոչուած, հակառուսական քաղաքականութեամբ: Մի բան, ինչի մասին վերջին շրջանում տարբեր տեսակէտներ են հնչում՝ անհիմն կերպով իրար նմանեցնելով այն ժամանակի եւ մեր օրերի Հայաստանի իշխանութիւնների որդեգրած քաղաքականութիւնը Ռուսաստանի նկատմամբ:

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒՅԹՆԵՐՆ ՈՒ ՍՈՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ

Հայ ժողովուրդը հայտնի է իր հյուրընկալությամբ, ջերմությամբ եւ խաղաղությամբ: Տեղացիները հաճելիորեն զարմացնում են զբոսաշրջիկներին իրենց անմիջականությամբ, անկեղծությամբ և առատաձեռնությամբ։ Հայերն աչքի են ընկնում նաև հարգալից վերաբերմունքով տարեցների նկատմամբ: Մեծահասակների դերը շատ է կարևորվում հատկապես ընտանիքում։ Հայերն ավանդապաշտ ազգ են և ունեն բազում սովորույթներ, որոնք փոխանցվում են սերնդեսերունդ:

Ի տարբերություն կաթոլիկ և ուղղափառ եկեղեցիների, որոնք նշում են Սուրբ Ծննդյան տոնը համապատասխանաբար դեկտեմբերի 25-ին և հունվարի 7-ին, Հայ Առաքելական եկեղեցին այն տոնում է հունվարի 6-ին:

1992-ից ի վեր ամեն տարի հունվարի 28-ին հայերը նշում են Հայկական բանակի օրը։ Փետրվարյան տոներից է Տրնդեզը։ Այն նշվում է ամեն տարի փետրվարի 14-ին (փետրվարի 13-ի երեկոյից սկսած): Այս տոնը համարվում է գարնան ավետաբեր, առատ բերք ու բարիքի, նոր ամուսնացող զույգերի բարօրության, պտղաբերության նախագուշակ: Տոնի խորհուրդը խարույկ վառելն է, քանի որ հնում հայերը հավատում էին, որ կրակը խափանում է չարը: Երիտասարդներն ու նորապսակները խարույկի վրայով ցատկում են, որպեսզի կատարվեն իրենց նպատակները, տարին բարի լինի, նորահարսներն էլ մայրանան: Այս տոնին Ամենայն հայոց կաթողիկոսի օրհնությամբ բոլոր եկեղեցիներում կատարվում է երիտասարդների օրհնության կարգ:

Մինչ այլ ազգերը տոնում են Սուրբ Վալենտինի օրը, փետրվարի 14-ին հայերն ունեն իրենց սիրահարների տոնը՝ Սուրբ Սարգսի օրը:

Ապրիլի 7-ին հայերը նշում են Մայրության և գեղեցկության տոնը:

Ապրիլի 24-ը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին նվիրված օր է: Ամեն տարի ամբողջ աշխարհի հայությունը հարգանքի տուրքն են մատուցում 1915 թվականի 1, 5 մլն զոհերի հիշատակին:

Հաղթանակի և խաղաղության տոնը նշվում է մայիսի 9-ին։ Այն համընկել է Լեռնային Ղարաբաղի Շուշի քաղաքի ազատագրման օրվա հետ:

Մայիսին հայերը տոնում են նաև Առաջին Հանրապետության օրը։ Այն նշում են մայիսի 28-ին: Այդ օրը 1918 թվականին առաջին անգամ հռչակվեց Հայաստանի անկախությունը:

Վարդավառը նշվում է Սուրբ Զատկից 14 շաբաթ անց՝ հուլիսի վերջին: Ժողովրդական տոնը հին ծագում ունի և կապվում է ջրի պաշտամունքի հետ: Այդ օրը հայերը միմյանց վրա ջուր են ցողում:

Խաղողօրհնեքը նշվում է օգոստոսի 15-ի մերձակա կիրակի օրը: Այդ օրը մարդիկ նաև եկեղեցի օրհնելու են բերում առաջին անգամ քաղած խաղողը։ Խաղողի պաշտամունքը հին սովորություն է. նախաքրիստոնեական Հայաստանում խաղողը հատուկ ծիսակարգով օրհնել է արքան կամ քրմապետը:

Հայաստանի Հանրապետության անկախության տոնը նշվում է սեպտեմբերի 21-ին: Հայաստանի Հանրապետության անկախությունը հռչակվել է 1991 թվականի սեպտեմբերի 21-ին կայացած համաժողովրդական հանրաքվեի արդյունքով:

1988-ի դեկտեմբերի 7-ին Հայաստանի Սպիտակ քաղաքում տեղի ունեցավ աղետալի երկրաշարժ, որը խլեց մոտ 25 000 մարդու կյանք: Ամեն տարի այս օրը նշվում է որպես Երկրաշարժի զոհերի հիշատակի օր:

Հայ ազգին բնորոշ սովորույթներն ու ավանդույթները ձևավորվել են դարերի արդյունքում։ Ընդունված է կարծել, որ հայերը տաքարյուն են, դրական և անեղծ: Հայերը շատ հոգատար են իրենց երեխաների նկատմամբ, և ամեն ինչից վեր են դասում ընտանիքը:

Հարսանեկան արարողությունները, որպես կանոն, մեծ տոնակատարություններ են, նախկինում հարսանիքները տևել են 7 օր և 7 գիշեր։ Սովորաբար հայ երիտասարդները ամուսնանում են միմիայն ծնողների համաձայնությամբ: Փեսացուի ծնողներն այցելում են հարսնացուի ընտանիք, բանավոր պայմանավորվածություն ձեռք բերում. այս երևույթը կոչվում է «խոսք ուզել» կամ։ Հայերը կարևորում են եկեղեցով ամուսնությունը:

Քաղցրաշեն

Քաղցրաշեն, գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Արարատի մարզի Արտաշատի տարածաշրջանում, Արտաշատ քաղաքից 6 կմ հյուսիս-արևելք՝ Կարմիր սարի ստորոտում, Երևան-Արարատ ավտոխճուղու ձախ կողմում։

Բնակիչների նախնիների մեծ մասը եկել են Վանի նահանգի Վան, Տոսպ, Արճեշ, Խոշաբ, Շատախ գավառներից, Բերկրի, Թիմար, Հայոց Ձոր, Մոկս, Արճակ գյուղախմբերի, Ալաշկերտի Խիզան և Մշո գավառներից, ինչպես նաև Պարսկահայաստանի Խոյի և Սալմաստի գավառներից։ Նախկինում ունեցել է Քյարեզներ, Չորրորդ գյուղ, Բատրակաշեն անվանումները։

Գյուղը տեղադրված է Արարատյան դաշտում, ծովի մակարդակից 930 մ բարձրության վրա։

Հարևան գյուղերն են`

Այգեզարդ, Այգեպատ, Նորաշեն

Քղցրաշեն գյուղը հայտնի է իր քաղցրհամ ծիրաններով և խաղողներով: Քաղցրաշենցիկ շատ են պատրաստում «քրչիկ» անունով հայկական ապուր: Այլ տարածաշրջաններում այն պատրաստում են` թթու կաղամբով, բլղուրով և տոմատով, իսկ Քաղցրաշենում` թթու կաղամբով և ձավարով:

Քրչիկ
Քրչիկի բաղադրությունը`

Քաղցրաշենի սարերում աճում են «Վայրի Հիրիկ» անունով ծաղիկներ: Նրանք լինում է սպիտակ-շականակագույն կամ սպիտակ-կապույտ գույների: Գյուղացիները նրանց անվանում են «Սարի Ծաղիկներ«: Այս ծաղիկը գրանցված է կարմիր գրքում:

Վայրի Հիրիկ/սարի ծաղիկ

Գյուղի հուշարձանները`

Հուշարձան 1
Հուշարձան 2

Հոգեբանություն: Հաշվետվություն

2023 թվականից սկսել ենք ուսումնասիրել հոգեբանություն առարկան: Ամեն մի դասաժամը շատ հետաքրքիր և յուրահատուկ է անցնում:

Ես գիտեի, որ հոգեբանությունը կարևոր է մարդկանց կյանքոմ, բայց ուսումնասիրելով հոգեբանությունը ես դրանում ավելի համոզվեցի և ավելի շատ սիրեցի:

Նյութեր`

Խոսքի զարգացման փուլեր

Բացիկ մայրիկին/քույրիկին

Մտածողություն: Մտածողության տեսակները

Զգայություններ և ընկալում

Երևակայություն

Տիֆլոմանկավարժություն

Ուդի Հրանտ Քենքուլյան. ուդահար

Ուդի Հրանտ Քենքուլյան. ուդահար

Հրանտ Քենքուլյանը, որն առավելապես հայտնի է Ուդի Հրանտ մականվամբ, վիրտուոզ ուդահար էր (ուդն արեւելյան լարավոր-կսմիթային նվագարան է)։ Նրա ժամանակակից մեկնաբանություններն ու կատարողական ոճը հարատեւ ազդեցություն են թողել ուդահարների հետագա սերունդների վրա։

Քենքուլյանը ծնվել է 1901թ.։ Կյանքի վաղ տարիներին իր ընտանիքի հետ միասին նա հաճախակի տեղափոխվել է մի տեղից մյուսը՝ փորձելով խուսափել Հայոց ցեղասպանության զոհը դառնալուց։ Ընտանիքը, ի վերջո, ապաստանել է Ստամբուլում, որտեղ նրա ուսուցիչն է դարձել ժամանակի հայ նշանավոր ուդահարներից մեկը։

Թեպետ նա իր ապրուստը վաստակում էր Թուրքիայում նվագելով՝ իրական ճանաչում նա ձեռք է բերում միայն Միացյալ Նահանգներ կատարած ուղեւորության արդյունքում, ինչից հետո նրա հռչակը գնալով աճում է։ Թուրքիայում նրա անունը քաջ հայտնի էր ազգային երաժշտության սիրահարների շրջանում։ Նա երգում էր ինչպես հայերեն, այնպես էլ թուրքերեն, եւ լայն լսարան ուներ հայախոս, թրքախոս եւ հունախոս համայնքների շրջանում։ Ավելորդ է ասել, որ հայ երաժշտի համար Թուրքիայում նման ժողովրդականություն վայելելն առանձնակի բացառություն էր, հատկապես երբ թուրքահպատակ հայերի մեծամասնությունը ոչ վաղ անցյալում բնաջնջվել էր հայրենի տարածքներում։

Նա շարունակել է հանդես գալ ինչպես տեղական, այնպես էլ միջազգային ասպարեզներում, տարեց հասակում այցելել է նաեւ Հայաստան։ Հրանտ Քենքուլյանը վախճանվել է 1978թ.։ Նրա աճյունն ամփոփված է Ստամբուլի Շիշլիի հայկական պատմական գերեզմանատանը։

Հետաքրքիր փաստ

Ծնվելուց մի քանի օր անց պարզ է դարձել, որ Ուդի Հրանտը կույր է։ Չնայած տեսողությունը վերականգնելուն ուղղված մի քանի վիրահատություններին՝ նա այդպես էլ կույր է մնացել մինչեւ կյանքի վերջը։

Ավելին

Ուդի Հրանտը YouTube-ում

Телефонные террористы

Работники органов правопорядка и МЧС постоянно имеют дело с одной серьёзной проблемой — телефонными звонками и анонимными письмами о якобы заминированных вокзалах, жилых и административных зданиях. Подавляющее число таких сообщений ложное. Но значительны их последствия, так как на поиск взрывных устройств и эвакуацию людей отвлекаются значительные силы и средства отделов внутренних дел, пожарных, медицинских работников, дискредитируются усилия органов власти и правоохранительных органов по противодействию терроризму.

Так, недавно в Саратове за одну неделю поступили анонимные сообщения о бомбах на двух рынках и в четырёх школах. Сапёры, кинологи с собаками, сотрудники внутренних органов и МЧС осмотрели все здания и убедились: тревога ложная. Однако в каждом случае пришлось проводить эвакуацию тысяч людей.

Национальный антитеррористический комитет провёл анализ и установил, что подавляющее большинство т. н. телефонных террористов — это подростки в возрасте 11 —17 лет. Они «минируют» свои учебные заведения для того, чтобы продлить каникулы, сорвать экзамен, контрольную. Мотивами их действий также являются хулиганские побуждения, месть, желание завоевать псевдоавторитет у товарищей. Некоторые подростки, когда их задерживают за ложные сообщения, говорят, что хотели просто пошутить, не понимая или не желая понять, что совершили преступление.

Несмотря на наметившуюся тенденцию к снижению, общее количество данных преступлений всё ещё велико.

Обвинение по таким уголовным делам в обязательном порядке сопровождается гражданским иском по возмещению затрат, понесённых различными службами на выезд по ложному сообщению и его проверке, а также ущерба собственнику помещения (учреждения или предприятия), причинённого нарушением нормального режима работы. Сумма по таким искам может составить десятки тысяч рублей. При этом, если правонарушитель — несовершеннолетний гражданин, указанные затраты плюс штраф возмещают его родители. Кроме того, несовершеннолетних «шутников» ставят на учёт в отделе внутренних дел, что само по себе является серьёзным наказанием.

Оказаться за этой дверью проще простого, а чтобы вернуться в нормальную жизнь, могут потребоваться долгие годы

Следует помнить, что наказание за ложные сообщения неминуемо. Современные технические средства, имеющиеся в распоряжении у органов правопорядка, позволяют установить личность телефонного террориста за короткое время.

Больше прочитайте сдесь «Терроризм в современном обществе.»

Ուսումնական վիկտորինա(խաղ)

«Մայիսյան հավաքի» շրջանակում ընկեր Քրիստինեի այցելեցինք Հյուսիսային դպրոցի 5-րդ դասարանցիներին ուսուցողական խաղ-վիկտորինա անցկացնելու: Հարցերի թեման մարմնի և առողջության մասին էր: Սկզբում բաժանվեցինք 4 խմբերի, այնուհետև սկսեցինք հարցումը: Երեխաներին հարցումը ոգևորեց, բոլորը շատ ակտիվ մասնակցում էին: Թիմերի մեջ ամբողջ ընթացքում մրցակցություն էր ընթանում: Իսկ վերջում հաղթեց ընկեր Գայանեի թիմը:

https://youtu.be/Q7FoIzh0ILQ?feature=shared

Տիֆլոմանկավարժություն

Խ.ԱԲՈՎՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՄԱՆԿԱՎԱՐԺԱԿԱՆ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆ        Պ Ր Ա Կ Տ Ի Կ Ա Անուն Ազգանուն- Թամար Օհանյան    Ֆակուլտետ-Հատուկ կրթություն  Մասնագիտություն- Տիֆլոմանկավարժություն  Պրակտիկայի ղեկավար- Մարինե Մարության    Կուրս- 4րդ       Թեմա-Մանկավարժական գիտամեթոդական գրականության,արխիվային նյութերի ուսումնասիրման մեթոդ      Մասնագիտություն- Տիֆլոմանկավարժություն 
Խ.ԱԲՈՎՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՄԱՆԿԱՎԱՐԺԱԿԱՆ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆ

Պ Ր Ա Կ Տ Ի Կ Ա

Անուն Ազգանուն- Թամար Օհանյան

Ֆակուլտետ-Հատուկ կրթություն

Մասնագիտություն- Տիֆլոմանկավարժություն

Պրակտիկայի ղեկավար- Մարինե Մարության

Կուրս- 4րդ

Թեմա-Մանկավարժական գիտամեթոդական գրականության,արխիվային նյութերի ուսումնասիրման մեթոդ

Մասնագիտություն- Տիֆլոմանկավարժություն

Մանկավարժական գիտամեթոդական գրականության, ձեռագրերի,արխիվային նյութերի, մագնիսական և այլ կրիչների վրա զետեղված այն նյութերի ուսումնասիրումը,որոնք բովանդակում են ուսումնասիրվող օբյեկտի պատմությունն ու արդի վիճակը,հետազոտության առարկայի վերաբերյալ նախնական պատկերացումների և ելակետային հայեցակարգերի, կապերի ու հարաբերությունների սահմանման,հիմնախնդիրների ուսումնասիրման ու մշակման միջոց է:

Գիտամեթոդական գրականության հանգամանալից ուսումնասիրումն օգնում է համակարգել և իմաստավորել կատարված մանկավարժական փորձը, ընգծել և որոշակիացնել հետազոտվող առարկայի սահմանները:

Մասնագիտական գրականության շուրջ աշխատանքն սկսվում է ուսումնասիրման ենթակա սկզբնաղբյուրների ընտրությունից և գիտական նկարագրություներից:

Օգտագործվող գրականության ցանկը ներառում է մեթոդական և մասնագիտական գրքեր, դասագրքեր, ուսումնամեթոդական ձեռնարկներ, ամսագրեր,հոդվածներ գիտամեթոդական ժողովածուներից, զեկուցումներ տարբեր մակարդակի կոնֆերանսներում ու գիտաժողովներում, մենագրություններ, ատենախոսությունների սեղմագրեր և այլն:

Հետազոտության թեմային վերաբերող գրականությունը հիմնականում ընտրվում է գրադարանում :

Առկա են երկու տեսակի կատալոգներ՝

  • Համակարգված
  • Այբբենայան կարգով
  • Համակարգված կատալոգներում գրականությունը զետեղված է ըստ գիտաճյուղերի կամ հիմնախնդիրների :
  • Այբբենական կարգով զետեղված է ըստ մենագրության , դասագրքի , ձեռնարկի հեղինակի կամ հեղինակային խմբի առաջին հեղինակի ազգանունների այբբենական կարգի:
  • Հետազոտողն օգտվում է նաև տեղեկատու այլ գրականություից (այդ թվում էլեկտրոնային), ինչպես նաև հրատարակված գրականության վերաբերյալ գրախոսություններից :

Գրականության վերաբերյալ տվյալները հստակ, ճիշտ և ընթեռնելի գրանցվում են հատուկ քարտերի վրա կամ առանձին տեղքերում (ֆայլերում) պահվում համակարգչի հիշողության մեջ:

  • Պետք է ճշգրիտ նշել գրքի , հոդվածի , բրոշյուրի հեղինակի կամ խմբագրի ազգանունը ,անվան և հայրանվան սկզբնատառերը,գրքի անվանումը , հրատարակման վայրը, հրատարակչությունը, հատորը, թվականը, էջերի քանակը ,ամսագրի համարը : Եթե հեղինակը կատարում է մեջբերումներ, ապա նշվում է նաև այն էջերը , որոնցից հղումներ են կատարել :
  • Նախնական ծանոթությունը պետք է պատկերացում տա սկզբնաղբյուրի հիմնական բովանդակության և նրանում դիտարկված հիմնահարցերի մասին : Դրա համար նախընտրելի է նախ ծանոթանալ ներածությանը , աննոտացիային , օգտագործված գրականության ցանկին , գլուխների և ենթագլուխների վերնագրերին , եզրակացություններին, ապա միայն որոշել ուսումնասիրման միջոցը ՝ մանրամասն ուսումնասիրում և համառոտագրում, ընտրողաբար ուսումնասիրում , որն ուղեկցվում է մեջբերում քաղերով, ընդհանուր ծանոթություն և այլն:

Գրականության վերլուծության ժամանակ հետազոտողը հետաքրքրող դրույթնորը, գաղափարները, հետազոտության թեմային վերաբերող հիմնահարցերը և լուծումները գրանցում է առանձին թերթիկների վրա , որոնք պարունակում է սկզբնաղբյուրի անվանումը, հիմնական հասկացությունները,հիմնախնդիրները , մեջբերվող դրույթները կամ սահմանումները ՝համապատասխան էջերի նշումով, դրանց վերաբերյալ հեղինակի մեկնաբանությունները և այլն:

Աշխատանքի արդյունքները համակարգվում են ըստ գիտական հետազոտության կառուցվածքի:

Գրականության ուսումնասիրման ժամանակ պետք է կարևորել հետազոտության մեջ օգտագործվող՝

  • Հիմնական հասկացությունները
  • Եզրույթները
  • Գիտաբառերը

Աշխատանքի արդյունքները ցանկալի է ձևակերպել թեմատիկ մշակման , ռեֆերատի, գիտական հոդվածի, ռեցենզիայի ձևով, որոնցում շարադրվում են հետազոտության հիմնական դրույթներն ու առանցքային գաղափարները:

Պետք է բացահայտել հետազոտվող հիմնախնդրի վերաբերյալ առկա մոտեցումներում էական հակասությունները, տեսակետները, բանավիճային և վիճելի հարցերը:

Հետևողականորեն պարզել, թե ինչ նոր մոտեցում ունի հեղինակը հիմնախնդրի հետազոտության մեջ, գիտատեսական և գործնական ինչ նշանակություն ունի այն , հիմնավորել արդիականությունը:

Այս փուլում հետազոտողը պետք է սեփական վերաբերմունք ձևավորի հեղինակի դիրքորոշումների , եզրակացությունների, գիտական կանխատեսումների վերաբերյալ:

  • Ուսումնասիրվող հիմնախնդիրների վերլուծության ժամանակ հաճախ հարկ է լինում տպագիր և էլեկտրոնային նյութերի հետ ուսումնասիրել նաև ձեռագիր նյութերը՝ ատենախոսությունները, որոնցում բովանդակությունն ամփոփված է սեղմագրերում, ինչպես նաև գիտահետազոտական աշխատանքի վերաբերյալ աշխատություններում:

Ուսումնասիրվող հիմնախնդիրների վերլուծության ժամանակ հաճախ հարկ է լինում տպագիր և էլեկտրոնային նյութերի հետ ուսումնասիրել նաև ձեռագիր նյութերը՝ ատենախոսությունները, որոնց բովանդակությունն ամփոփված է սեղմագրերում, ինչպես նաև գիտահետազոտական աշխատանքի վերաբերյալ հաշվետվություններում։

Ուսումնասիրման ենթակա են նաև պատմական և ընթացիկ արխիվային նյութերը, որոնք բովանդակում են հաշվետվություններ, արձանագրություններ, ելույթների սղագրություններ, զեկուցումներ, կառավարության որոշումներ, կրթության ոլորտին վերաբերեղ օրենսդրական և նորմատիվային փաստաթղթեր, կրթական համակարքի զարգացման որոշակի փուլում հետազոտվող հիմնախնդրի վերաբերյալ տարաբնույթ փաստաթղթեր։

Փաստական նյութի աղբյուր են նաև ուսումնական հաստատությունների ընթացիկ բազմաբնույթ փաստաթղթերը՝ ուսումնական ծրագրերը, տարբեր ենթակառուցվածքների աշխատանքային պլանները, հաշվետու փաստաթղթերը, հրամանները, վերահսկողության իրականցնող կառույցների փաստաթղթերը, դասամատյանները, աշակերտների գրավոր աշխատանքները և այլն։

Ցանկացած նյութի ուսումնասիրման

ժամանակ կարևոր է հստակ որոշել աշխատանքի նպատակը և դրան համապատասխան առանձնացնել տվյալները, ընտրել ձևակերպման միջոցները՝ աղյուսակներ, գրաֆիկներ, թեմատիկ ամփոփումներ և քաղվածքներ։

Տարաբնույթ սկզբնաղբյուրների ուսումնասիրումը շարունակվում է հետազոտության ամբողջ ընթացքում։ Անընդհատ ստացվող փաստերն ու տվյալները հետազոտեղին մղում են նորովի գնահատելու արդեն իսկ ուսումնասիրված գրականության և փաստաթղթերի բովանդակությունը, թույլ են տալիս անդրադարձ կատարել արված վերլուծություններին և գիտական բացահայտնումներին։

Գիտական հետազոտության փաստագրական բազան նրա արժանահավատության և հիմնավորվածության երաշխիքն է։

Նյութը վերցված է 𝚖𝚞𝚕𝚝𝚒𝚞𝚛𝚘𝚔.𝚛𝚞 կայքից.

Семь фактов про ворон и воронов

А вы знали, что ворон и ворона — это разные птицы? Но и те, и другие — очень умные. Рассказываем.
Ворон — всеядная птица, которая встречается почти во всем Северном полушарии. Это самый крупный представитель семейства врановых, довольно узнаваемый внешне: полностью черный, с крепким клювом и весьма внушительных размеров. В длину ворон может достигать 70 см, размах его крыльев — до 150 см. Весит ворон обычно 1-2 кг, причем самцы чуть больше самок.


Обыкновенного ворона можно встретить практически в любой среде обитания: в лесах и лесостепях, морских побережьях, лугах, и даже в тундре и пустыне. Они неплохо уживаются с людьми, особенно в сельской местности, но живут и в некоторых городах.

Питается ворон всем, чем попало — от насекомых, грызунов и других птиц до злаков, ягод, овощей и фруктов. Не побрезгует ворон и падалью, и пищевыми отходами. Вообще эта крупная птица способна поймать даже зайца или небольшое копытное животное.

Добывая пищу, ворон проявляет удивительную сообразительность — например, наблюдает за ворующей гусиные яйца лисицей, запоминает, куда она спрятала добычу, а потом разоряет ее тайник. Бывали даже случаи, когда ворон наводил волков на стаю оленей или лосей, а потом доедал за хищниками остатки трапезы.

СКОЛЬКО ЖИВУТ ВОРОНЫ?
Существует поверье, что вороны могут жить до 300 лет, но это неправда. Обычно ворон живет в дикой природе 10-15 лет, в неволе же, при хорошем уходе, представители вида Corvus corax способны жить дольше. Примером служат знаменитые тауэрские вороны. Максимальная продолжительность жизни ворона, живущего в лондонской крепости, достигала 40 лет.

ВОРОНА И ВОРОН — В ЧЕМ РРАЗНИЦА?


Ворон
Ворона
Да, вОроны и ворОны — это разные птицы. В первую очередь они отличаются друг от друга размерами и звуками, с помощью которых общаются с соплеменниками.

Тем не менее, ворон и ворона — ближайшие родственники, эти два вида входят в семейство Corvidae. И ворон, и воронов можно встретить почти на всей территории России. Ворон крупнее, ворона гораздо меньше — по размеру тела ее можно сравнить с большим голубем.

Чтобы отличить ворону от ворона, также можно прислушаться к звукам, которые они издают. Ворона знаменита своим простым, незамысловатым карканьем, тогда как ворон издает более глубокий, гортанный каркающий звук.


Мир
Достопримечательности
Вопросы и факты
Советы
Семь фактов про ворон и воронов
А вы знали, что ворон и ворона — это разные птицы? Но и те, и другие — очень умные. Рассказываем.
Ворон — всеядная птица, которая встречается почти во всем Северном полушарии. Это самый крупный представитель семейства врановых, довольно узнаваемый внешне: полностью черный, с крепким клювом и весьма внушительных размеров. В длину ворон может достигать 70 см, размах его крыльев — до 150 см. Весит ворон обычно 1-2 кг, причем самцы чуть больше самок.


Обыкновенного ворона можно встретить практически в любой среде обитания: в лесах и лесостепях, морских побережьях, лугах, и даже в тундре и пустыне. Они неплохо уживаются с людьми, особенно в сельской местности, но живут и в некоторых городах.

Питается ворон всем, чем попало — от насекомых, грызунов и других птиц до злаков, ягод, овощей и фруктов. Не побрезгует ворон и падалью, и пищевыми отходами. Вообще эта крупная птица способна поймать даже зайца или небольшое копытное животное.

Добывая пищу, ворон проявляет удивительную сообразительность — например, наблюдает за ворующей гусиные яйца лисицей, запоминает, куда она спрятала добычу, а потом разоряет ее тайник. Бывали даже случаи, когда ворон наводил волков на стаю оленей или лосей, а потом доедал за хищниками остатки трапезы.

СКОЛЬКО ЖИВУТ ВОРОНЫ?
Существует поверье, что вороны могут жить до 300 лет, но это неправда. Обычно ворон живет в дикой природе 10-15 лет, в неволе же, при хорошем уходе, представители вида Corvus corax способны жить дольше. Примером служат знаменитые тауэрские вороны. Максимальная продолжительность жизни ворона, живущего в лондонской крепости, достигала 40 лет.

ВОРОНА И ВОРОН — В ЧЕМ РАЗНИЦА?

Ворон
Ворона
Да, вОроны и ворОны — это разные птицы. В первую очередь они отличаются друг от друга размерами и звуками, с помощью которых общаются с соплеменниками.

Тем не менее, ворон и ворона — ближайшие родственники, эти два вида входят в семейство Corvidae. И ворон, и воронов можно встретить почти на всей территории России. Ворон крупнее, ворона гораздо меньше — по размеру тела ее можно сравнить с большим голубем.

Чтобы отличить ворону от ворона, также можно прислушаться к звукам, которые они издают. Ворона знаменита своим простым, незамысловатым карканьем, тогда как ворон издает более глубокий, гортанный каркающий звук.


Кроме того, если присмотреться к птицам с близкого расстояния, можно заметить, что у воронов более пушистые перья вокруг головы и особенно на горле. Клюв ворона более толстый, и у него имеется большой изгиб на конце. В полете следует обратить внимание на хвост птиц. У вороны перья на хвосте по длине примерно одинаковые, поэтому ее хвост похож на веер. Ворон же отличается разной длиной хвостовых перьев, поэтому его хвост имеет клиновидную или ромбовидную форму.

Еще один отличительный признак — стиль полета. Ворон, как правило, парит над землей, а ворона хлопает крыльями. Различия между двумя похожими видами проявляются и при ходьбе. Вороны обычно просто ходят по земле, а воронов отличает сочетание ходьбы и прыжков.

Об исключительном долголетии ворона мы уже узнали, а сколько живет ворона? Гораздо меньше: в дикой природе до 13 лет, в неволе — до 20 лет. Хотя известны случаи, когда ворона доживала до 60 лет.

РАЗМНОЖЕНИЕ И ПОТОМСТВО

Вороны — моногамные птицы, живут эти птицы преимущественно парами. Пары сохраняются на долгие года, иногда и на всю жизнь. Брачный период у воронов начинается в конце зимы. Перед размножением птицы устраивают необычные брачные игры — пытаясь восхитить самку, самцы выполняют в воздухе сложные фигуры и маневры. Ворон также может произвести впечатление на самку за счет «важной» походки. Ухажер высоко поднимает голову, раздувает шею, раскрывает хвост веером и в таком виде прогуливается перед своей дамой. Если пара сложилась, вороны чистят друг другу перья.

Гнездо вороны любят строить очень высоко — на вершинах деревьев, вышках, опорах ЛЭП и даже маяках. В создании гнезда участвует и самец, и самка. В качестве стройматериала используются сучья, сено, шерсть и прочие подходящие находки. Гнездо ворона может быть достаточно большим — до 1,5 м в диаметре. Как правило, семейство воронов делает не одно, а несколько гнезд на небольшой территории, и использует их по очереди.

У воронов бывает от 1 до 8 яиц в гнезде, чаще всего — 4-6. Высиживанием занимается обычно самка, в то время как самец добывает пропитание. После двух недель самка тоже начинает искать пищу, и птенцы уже могут оставаться одни в гнезде. Летать воронята начинают буквально после четырех недель жизни, но могут жить с родителями в течение нескольких месяцев. Молодые вороны окончательно уходят из семьи зимой, а половой зрелости достигают на 2-3 год.

ПРИМЕТЫ И СУЕВЕРИЯ О ВОРОНАХ

С воронами связано множество народных примет и суеверий — как позитивных, так и не очень. Одно из самых распространенных поверий — карканье ворона предрекает неприятности, особенно если птица делает это рядом с человеком. Кроме того, убивать ворона или ворону категорически запрещено — в древности считалось, что таким поступком человек проклинает себя и даже свой род. А большинство благоприятных примет связано с парой воронов — неудивительно, ведь они олицетворяют крепкие и долгие отношения. Даже увидеть двух воронов вместе считалось знаком скорой свадьбы. Если же птичья семья случайно посетит свадьбу или венчание, это расценивалось как предзнаменование долгой и счастливой совместной жизни.

ОТНОШЕНИЕ К ЛЮДЯМ
Дикие вороны относятся к людям настороженно, но совсем их не боятся. Эта птица любит понаблюдать за поведением человека. Вороны-питомцы очень дружны с хозяевами и преданны им, и даже могут приревновать человека к его домочадцам или другим домашним животным.

ИНТЕРЕСНЫЕ ФАКТЫ
Ворон — одно из самых умных животных, поэтому интересных фактов о них очень много.

1. Птица получила свое название благодаря цвету — «вороной» с древнеславянского означает «черный».
2. Вороны могут запоминать людей, которые пытались нанести им вред или напугали.
3. Ворон может выполнять фигуры высшего пилотажа — бочку и полубочку.
4. Вороны иногда играют в игры между собой — например, по очереди поднимают камушек в клювах, пока кто-нибудь его не уронит.
5. Зимой представители врановых могут кататься по снегу — в качестве развлечения.
6. Вороны могут кидать твердые орехи под колеса машин, чтобы раздавить их.
7. Вороны умеют пародировать другие звуки и запоминать слова.

СОДЕРЖАНИЕ В ДОМАШНИХ УСЛОВИЯХ

Чтобы содержать ворона дома, нужны особые условия, ведь это не собака или кошка. Птице нужен простор — лучше всего большой, светлый вольер с кормушкой, поилкой и местом для купания. При этом ворона необходимо выгуливать как можно дольше, но минимум пару часов в день. Так как вороны всеядные, с питанием проблем возникнуть не должно, но в рацион птицы нужно обязательно включить мясо, злаки, яйца, фрукты или ягоды.

Создайте подобный сайт на WordPress.com
Начало работы